مَن جَاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ (نمل/89 و 90)
کسانى که حسنهای بیاورند، برای آنها [پاداشى] بهتر از آن خواهد بود و آنان از فزع و وحشت آن روز[قیامت] درامانند.
و کسانی که بدی و سیئهای با خود بیاورند، به رو در آتش افکنده میشوند. آیا جزایی جز آن چه عمل میکردید خواهید داشت؟
امام باقر علیهالسلام در تفسیر این آیه شریفه میفرمایند:« الحسنة والله ولایة علی(ع) : والله منظور از این حسنه ولایت علی(ع) است». همچنین در تفسیر علی بن ابراهیم قمی در ذیل این آیات شریفه از امام علیهالسلام نقل شده:«الحسنة والله ولایة امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و السیئة والله عداوته: والله منظور از این حسنه ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است و منظور از این سیئه والله دشمنی با اوست».
و این همان معنای سخن شریف پیامبر اکرم(ص) است که فرمود:«حبُّ علیٍّ حسنةٌ لا یَضُرُّ معها سَیِّئةٌ، و بُغضُ علیٍّ سَیِّئةٌ لا ینفَعُ معها حسنةٌ: دوستی علی علیه السلام حسنهای است که با وجود آن هیچ سیئه و گناهی [به انسان] زیان نمی‌رساند و دشمنی علی علیه السلام سیئه و گناهی است که با وجود آن هیچ حسنهای سودمند نخواهد بود». نهج الحق/ص259
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین والائمة المعصومین علیهم السلام
کلمات کلیدی :
:: برچسب‌ها:
